ความหมาย:
ระบอบการปกครองที่แม้อำนาจอธิปไตยหรืออำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ—อันประกอบด้วย อำนาจนิติบัญญัติ, บริหาร, และตุลาการ—อยู่ที่กษัตริย์เพียงพระองค์เดียวก็ตาม แต่กษัตริย์ก็ปกครองในลักษณะบิดาปกครองบุตรเพื่อให้ประชาชนเป็นสุข… หืม! เอ่อ, อะไรนะ!?!
ระบอบการปกครองที่แม้อำนาจอธิปไตยหรืออำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ—อันประกอบด้วย อำนาจนิติบัญญัติ, บริหาร, และตุลาการ—อยู่ที่กษัตริย์เพียงพระองค์เดียวก็ตาม แต่กษัตริย์ก็ปกครองในลักษณะบิดาปกครองบุตรเพื่อให้ประชาชนเป็นสุข… หืม! เอ่อ, อะไรนะ!?!
ที่มา:
มาจากหัวข้อประวัติศาสตร์การปกครองของไทย ในหนังสือ “คู่มือเตรียมสอบปลัดอำเภอ” ของสมศักดิ์ จุฑาวงศ์กุล และทีมงาน. นี่คือตัวอย่างหนึ่งของการที่รัฐไทยสร้างและผลิตซ้ำวาทกรรมเรื่องระบอบการปกครองแบบไทย โดยจับระบอบการปกครองที่ไม่อาจเข้ากันได้มายัดไว้ด้วยกัน, จนทำให้ระบอบต่างๆ—โดยเฉพาะประชาธิปไตย—หมดพลังในตัวเอง และเส้นกั้นระหว่างระบอบเหล่านั้นพร่าเลือนลง.
มาจากหัวข้อประวัติศาสตร์การปกครองของไทย ในหนังสือ “คู่มือเตรียมสอบปลัดอำเภอ” ของสมศักดิ์ จุฑาวงศ์กุล และทีมงาน. นี่คือตัวอย่างหนึ่งของการที่รัฐไทยสร้างและผลิตซ้ำวาทกรรมเรื่องระบอบการปกครองแบบไทย โดยจับระบอบการปกครองที่ไม่อาจเข้ากันได้มายัดไว้ด้วยกัน, จนทำให้ระบอบต่างๆ—โดยเฉพาะประชาธิปไตย—หมดพลังในตัวเอง และเส้นกั้นระหว่างระบอบเหล่านั้นพร่าเลือนลง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น