โรคจริตเสียดินแดน

ความหมาย:
โรคติดต่อที่ระบาดในเขตกรุงเทพมหานครและเมืองใหญ่ทั่วประเทศ, ค้นพบโดยจอมพล ป. พิบูลสงคราม และหลวงวิจิตรวาทการ หลังการปฏิวัติ ๒๔๗๕, มีการศึกษาในระบบและสื่อกระแสหลักเป็นพาหะนำโรค. ผู้ป่วยมักเป็นกลุ่มชนชั้นกลางที่มีการศึกษาอย่างน้อยระดับปริญญาตรีถึงปริญญาโท. เมื่อติดเชื้อ, จะมีอาการหัวใจพองโต, ขนลุกซ่า, รักความเป็นไทยอย่างสุดใจขาดดิ้น, ในขณะเดียวกันก็ชิงชัง, หวาดระแวง, หวั่นวิตก, และเกลียดกลัวประเทศเพื่อนบ้าน.


ที่มา:
บัญญัติโดย ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ในบทความเรื่อง “โรค LOSS-TERRITORY-PHOBIA หรือโรคจริตเสียดินแดน” ซึ่งเผยแพร่ครั้งแรกบนเฟสบุ๊คส่วนตัว เมื่อวันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๕.